Bkerke, 15 czerwca 2024 r.
Deklaracja końcowa Synodu Biskupów Maronickich.
Wprowadzenie
1. Synod Biskupów Kościoła Maronickiego zebrał się na sesji zwyczajnej w dniach od 5 do 15 czerwca 2024 r. w Stolicy Patriarchalnej Bkerke, na zaproszenie Jego Świątobliwości i Eminencji Beszary Piotra Kardynała Rai, Patriarchy Antiochii i Całego Wschodu, oraz w obecności Ich Eminencji biskupów i egzarchów przybyłych z diecezji Libanu, domeny patriarchalnej i innych krajów, docierając i niosąc w sercach sprawy swoich synów i córek, ich smutki, nadzieje i aspiracje.
2. W pierwszej fazie, w dniach od 5 do 8 czerwca 2024 r., uczestniczyli w ćwiczeniach duchowych podczas kazań wygłoszonych przez ojca George’a Al-Toursa, libańskiego misjonarza, na temat “Z modlitwą stawiamy czoła kryzysom”. W drugiej fazie, od 10 do 15 czerwca 2024 r., uczestniczyli w pracach Synodu, które Jego Świątobliwość i Eminencja rozpoczął przemówieniem inauguracyjnym, w którym dokonał przeglądu porządku obrad.
3. Po wspólnej modlitwie i wsłuchaniu się w głos Boga i natchnienia Ducha Świętego, podziękowali Bogu za błogosławieństwo świętości, które odnowił dla swojego Kościoła po tym, jak Najwyższy Papież, Jego Świątobliwość Papież Franciszek, zgodził się ogłosić świętość błogosławionych męczenników, trzech braci Masbakitów, oraz ogłosić beatyfikację czcigodnego patriarchy Stephena El-Douaihy, która odbędzie się w Bkerke 2 sierpnia 2024 roku.
4. Następnie zajęli się sprawami kościelnymi i duszpasterskimi, koncentrując się w szczególności na kwestiach społecznych i narodowych, i omówili je w braterskim i opartym na współpracy duchu synodalnym, który przejawiał się w słuchaniu, dialogu i rozeznaniu. Podjęli odpowiednie działania kościelne.
Po pierwsze: Sprawy kościelne
1. Formacja kapłańska
– Biskupi zapoznali się z raportami szkół seminaryjnych odpowiedzialnych za formację przyszłych kapłanów, którymi są: Maronickie Seminarium Patriarchalne w Ghazir, Seminarium św. Antoniego z Padwy w Kermesde, Seminarium Matki Bożej Libańskiej w Waszyngtonie oraz Papieski Instytut Maronicki w Rzymie. Biskupi zapoznali się również z raportem komisji odpowiedzialnej za nadzorowanie bieżącej formacji nowych kapłanów.
– Biskupi pochwalili wysiłki podejmowane przez osoby odpowiedzialne za formację we współpracy z patriarchą i biskupami w świetle panujących warunków ekonomicznych, finansowych i społecznych w Libanie oraz solidarność diecezji diaspory z nimi w przezwyciężaniu wyzwań finansowych i zapewnianiu formacji współmiernej do potrzeb dzisiejszego Kościoła. Podkreślili również potrzebę promowania odnowionego duszpasterstwa powołań i rozwijania formacji w szkołach kleryckich, klasztornych domach formacyjnych i wszelkiego rodzaju instytutach teologicznych, aby dotrzeć zwłaszcza do świeckich i młodych ludzi oraz wychowywać kapłanów, którzy będą służyć głoszeniu Ewangelii światu i budowaniu Kościoła w imię samego Chrystusa, Głowy i Pasterza.
2. Reforma liturgiczna
– Biskupi zostali poinformowani o pracach Patriarchalnej Komisji ds. Liturgicznych, której przewodniczący przedstawił sprawozdanie z postępu prac we współpracy z przedstawicielami diecezji patriarchatu i ekspansji.
– Następnie omówiono kwestie rytualne, które mają zostać poddane pod głosowanie, czyli niektóre punkty książki “Instrukcje rytualne” oraz teksty święceń “chrztu i chryzmacji” oraz “homilii i małżeństwa”, a także święcenia kantora, recytatora i subdiakona. Uzgodniono, że Mszał maronicki zostanie uzupełniony w języku francuskim i niemieckim.
– Omówili również inne kwestie związane z maronickim “Kalandarem”, księgą pogrzebów i modlitwami pór roku.
– Biskupi pochwalili wysiłki podejmowane przez członków komisji liturgicznej, która stara się odpowiadać na potrzeby Kościoła maronickiego w swoich diecezjach, ponieważ liturgia jest jednym z elementów jedności naszego Kościoła i musi uwzględniać z jednej strony zachowanie tradycji, a z drugiej otwartość na język nowych wymagań naszych ludzi i ich różnorodność z różnorodnością kultur i krajów, w których żyją i dają świadectwo.
5. Udział w Synodzie Biskupów Kościoła Katolickiego na temat Synodu
– Biskupi zapoznali się z raportem Komisji Patriarchalnej, który towarzyszy postępom Synodu Biskupów w XVI Zgromadzeniu Ogólnym na temat Synodu, przedstawionym przez jego przewodniczącego, w którym przedstawił on wyniki wkładu diecezji i zakonów w przygotowanie drugiej sesji, która odbędzie się w Rzymie w październiku 2024 r., i który zawiera odpowiedzi na główne pytanie: “Jak będziemy Kościołem synodalnym w stanie misji?”.
– Raport, który został przesłany do Sekretariatu Generalnego Synodu Biskupów w Rzymie, w pierwszej części przedstawia kierunek praktyki synodalnej, która jest starożytną tradycją w naszym Kościele, oraz jej dzisiejsze wady, a także sposób, w jaki można ją przywrócić i wzmocnić w różnych strukturach kościelnych, a także jakie są środki lub metody, którymi należy się kierować, aby wykonywać synodalność w słuchaniu, dialogu i rozeznawaniu oraz w promowaniu współodpowiedzialności ze świeckimi wszystkich kategorii. W tym celu ojcowie postanowili zorganizować spotkanie synodalne dla proboszczów, ponieważ są oni kluczem do procesu synodalnego, w dniu 25 lipca 2024 r. w Bkerke.
– W drugiej części raportu przedstawiono niektóre z tematów zaproponowanych do zbadania podczas drugiej sesji, w tym rolę kobiet i ich misję w Kościele w oparciu o zalecenia Synodu Kobiet w Kościele maronickim, posługę żonatych kapłanów w naszym Kościele w domenie patriarchalnej i w krajach ekspansji, a także rzeczywistość imigracji i przesiedleń wśród naszych maronickich i chrześcijańskich dzieci w Libanie i innych krajach Bliskiego Wschodu oraz problemy związane ze zmniejszającą się liczbą wiernych w ojczyźnie. Jak zachować tożsamość i przynależność w krajach ekspansji? Raport zawiera również żądanie rozszerzenia jurysdykcji patriarchy poza Antiochię i resztę Wschodu, aby objąć wszystkie jego dzieci rozsiane po całym świecie.
8. Sprawy prawne i służba sprawiedliwości
– Biskupi wysłuchali sprawozdań biskupów odpowiedzialnych za zapewnienie wymiaru sprawiedliwości w naszych sądach pierwszej instancji i apelacyjnych. Wskazali oni, że dokładają wszelkich starań, aby przyjmować strony procesowe, wysłuchiwać ich, towarzyszyć im, przyspieszać wydawanie wyroków i udzielać pomocy prawnej tym, którzy jej potrzebują.
– Biskupi poinformowali, że liczba spraw sądowych ponownie wzrosła
.
– Zwrócili uwagę na pogłębiające się kryzysy moralne, psychologiczne, duchowe i materialne, które często prowadzą do rozpadu rodziny i uciekania się do sądów.
– Pochwalili wysiłki pracowników sądowych oraz programy równoległe i uzupełniające pracę sądową organizowane przez sądy i diecezje, takie jak Centrum Słuchania, Mediacji i Towarzyszenia Prawnego i Psychologicznego, przed skierowaniem spraw do sądów, we współpracy z Duszpasterstwem Małżeństw i Rodzin w Wydziałach Patriarchalnych i Komisji Episkopatu ds.
26. Sprawy administracyjne i duszpasterskie
– Biskupi zapoznali się ze sprawozdaniami biur Wydziału Patriarchalnego oraz instytucji patriarchalnych i maronickich.
– W szczególności skupili się na raporcie Duszpasterstwa Młodzieży, które działa z energią, entuzjazmem i radością, dając świadectwo zaangażowania naszych młodych ludzi w wiarę chrześcijańską oraz w wartości ewangeliczne i ludzkie wywodzące się ze społecznej nauki Kościoła, aby służyć dobru wspólnemu, pokonując wszelkie przeszkody ekonomiczne, materialne i społeczne, aby zasiać nadzieję w sercach swoich młodych braci i sióstr oraz wezwać ich do zaangażowania się w budowanie nowego społeczeństwa, które odpowiada im i ich ambicjom.
– W raporcie wymieniono działania prowadzone przez biuro, w tym organizację rekolekcji oraz kursów formacji duchowej i społecznej, przygotowanie krajowej konferencji młodzieżowej na temat sztucznej inteligencji w lipcu 2024 r. oraz rozpoczęcie przygotowań do planowanych Międzynarodowych Maronickich Dni Młodzieży w Libanie w dniach 17-27 lipca 2025 r.
7. Duszpasterstwo kobiet
– Biskupi skupili się na raporcie Duszpasterstwa Kobiet, które kontynuuje proces przygotowań do Synodu na temat Kobiet w Kościele Maronickim. Wysłuchali sprawozdania koordynatorki biura, w którym po raz pierwszy przedstawiła metodologię podróży synodalnej i etapy dotychczasowej pracy, w tym wprowadzenie dokumentu założycielskiego “Powołanie i misja kobiet w planie Bożym i życiu Kościoła” z Bkerke 9 września 2023 roku. Jest to dokument, który stanowi punkt wyjścia dla naukowej podróży duszpasterskiej Synodu w diecezjach i zakonach oraz w instytucjach i organizacjach apostolskich Kościoła Maronickiego. Po drugie, przedstawia kolejne etapy procesu synodalnego, w tym organizację konferencji teologicznej na temat kobiet w grudniu 2024 roku.
– Raport podsumowuje: “Idziemy i pracujemy razem, kobiety, mężczyźni i młodzież, aby być horyzontem nadziei, który otwiera Kościół, i wyraźnym znakiem obecności Ducha Świętego, aby przeżyć nową Pięćdziesiątnicę. Z niecierpliwością oczekujemy decyzji Rady Biskupów, pod przewodnictwem Jego Świątobliwości Patriarchy, o przeprowadzeniu tego długo oczekiwanego synodu specjalnego.”
Po drugie: Sprawy duszpasterskie
1. Warunki diecezji w obrębie patriarchatu
– Biskupi dokonali przeglądu sytuacji diecezji w Libanie i w krajach należących do patriarchatu. Skupili się na rosnących potrzebach ich synów i córek w świetle pogarszających się warunków ekonomicznych, finansowych, społecznych, życiowych i bezpieczeństwa, zwłaszcza w Libanie, Syrii i Ziemi Świętej w wyniku trwającej wojny izraelsko-palestyńskiej w Strefie Gazy i na Zachodnim Brzegu Jordanu oraz plag, zniszczeń i ofiar w ludziach, jakie powoduje ona wśród Palestyńczyków i narodów regionu. Wojna rozprzestrzeniła się na Liban, zwłaszcza na południe, wrzucając go i jego mieszkańców w spiralę śmierci i zniszczenia, paląc źródła utrzymania i zakłócając funkcjonowanie instytucji edukacyjnych, zdrowotnych i handlowych.
– Biskupi wyrażają zdecydowane potępienie dla tego, na co od ponad ośmiu miesięcy narażona jest Strefa Gazy, Zachodni Brzeg Jordanu i południowy Liban, jeśli chodzi o zabójstwa, zniszczenia i nadużycia dotykające przede wszystkim ludność cywilną, dzieci i kobiety.
– Wzywają wszystkich ludzi sumienia na świecie, aby naciskali na kontynuację dialogu w celu osiągnięcia ostatecznego zawieszenia broni w ramach przygotowań do rozpoczęcia negocjacji między zaangażowanymi stronami, na zasadzie dwóch państw, zgodnie z rezolucją Rady Bezpieczeństwa nr 181.
– Skupili się również na sytuacji swoich dzieci w krajach Zatoki Perskiej oraz ich potrzebach duchowych i kościelnych, aby zapewnić kapłanów do posługi duszpasterskiej w celu zachowania naszych tradycji, duchowości i syryjskiego dziedzictwa Antiochii. Docenili wsparcie humanitarne i materialne udzielone ich krewnym i rodzinom w Libanie, Syrii i Ziemi Świętej.
– Biskupi wyrażają wdzięczność diecezjom maronickim w krajach ekspansji oraz instytucjom międzynarodowym, zarówno kościelnym, jak i cywilnym, za ich solidarność, wsparcie i hojną pomoc.
2. Warunki diecezji objętych ekspansją
– Biskupi omówili także sytuację diecezji w Europie, Afryce, Ameryce Północnej i Południowej oraz Oceanii, a także potrzeby niektórych z nich.
– W szczególności skupili się na diecezjach Francji i Meksyku. Wysłuchali sprawozdań przedstawionych przez biskupów obu diecezji i omówili propozycję utworzenia diecezji maronickiej w Wenezueli. Poprosili o więcej czasu na dokończenie konsultacji przed wybraniem listy nazwisk biskupów z trzech diecezji, które zostaną przedłożone Stolicy Apostolskiej, gdzie decyzję podejmie Jego Świątobliwość Papież.
– Biskupi skupili się na zjawisku migracji maronickich dzieci z Libanu i innych krajów Bliskiego Wschodu do krajów ekspansji, które stale rośnie i stwarza problem ich malejącej liczby w krajach pochodzenia oraz rosnących potrzeb duszpasterskich ich dzieci. służba w nowych i przyjmujących krajach.
– Biskupi docenili wysiłki podejmowane przez biskupów diaspory, aby gromadzić swoich wiernych i edukować ich o ich tożsamości, dziedzictwie i historii, zachowując liturgię oraz języki syriacki i arabski w szkołach i parafiach, a także edukację chrześcijańską. Docenili wezwanie tych biskupów do rozszerzenia prawnej jurysdykcji patriarchy na wszystkie jego dzieci na całym świecie i do wzmocnienia braterskich relacji z biskupami diecezji katolickich w krajach jego obecności.
– Podziękowali im również za odnowienie zobowiązania do wspierania ich Kościoła, jego instytucji i członków w Libanie i krajach objętych zwierzchnictwem patriarchalnym.
Po trzecie: Sprawy społeczne, edukacja i służba miłości
1. Warunki życia w Libanie
– Biskupi zostali skonfrontowani z pogarszającymi się warunkami życia w Libanie z powodu nagromadzonych kryzysów i słabej siły nabywczej w zamian za wysokie ceny towarów, żywności i leków. Doprowadziło to ich synów i córki do stanu ubóstwa i
niemożności zaspokojenia potrzeb życia codziennego.
– Rozmawiali również o kryzysie ekonomicznym, edukacyjnym i szpitalnym, którego doświadczają ich dzieci w Libanie, zwłaszcza w świetle niewywiązywania się przez urzędników państwowych z ich obowiązków w zakresie ułatwiania życia obywatelom i zachowania ich godności.
– Zwrócili uwagę na rzeczywistość instytucji kościelnych, zwłaszcza instytucji edukacyjnych, zdrowotnych i społecznych, które przechodzą delikatny i trudny finansowo okres. Podkreślili w szczególności znaczenie utrzymania poziomu edukacji w Libanie i wyeliminowania niebezpiecznej ingerencji politycznej w sprawy edukacyjne, zwłaszcza w programy edukacyjne i oficjalne egzaminy. Sektor edukacji jest prawdziwym skarbem Libanu i wciąż zmaga się z kryzysem gospodarczym, który zachwiał jego istnieniem i doprowadził do bankructwa jego instytucje. Dlatego musi być wspierany wszelkimi środkami.
11. Pomoc i wsparcie
– Biskupi wyrazili swoje głębokie zaniepokojenie tą sytuacją i potwierdzili, że stoją po stronie swojego narodu i że będą pracować, tak jak robili to w przeszłości, aby zapewnić wszelką możliwą pomoc za pośrednictwem swoich kompetentnych instytucji kościelnych oraz we współpracy z diecezjami diaspory i międzynarodowymi agencjami darczyńców, aby pomóc w edukacji, hospitalizacji i medycynie swoich synów i córek oraz że przeznaczą na ten cel znaczną część wpływów z darowizn.
– Pragną podkreślić swoją determinację, aby zapewnić, że nie ma potrzebującego brata, niewykształconej siostry lub chorej osoby walczącej u drzwi szpitala. Wzywają urzędników instytucji powiązanych z Kościołem maronickim do współpracy w osiągnięciu tego szlachetnego celu.
– Z drugiej strony domagają się, aby państwo wypełniło swoje obowiązki i przyznało instytucjom edukacyjnym, zdrowotnym i społecznym ich prawa, a także prawa obywateli, którzy w pełni wywiązują się ze swoich obowiązków, płacąc opłaty, podatki i obowiązki administracyjne.
Po czwarte: Sprawy krajowe
12. Kryzys w Libanie
– Dziś Liban jest narażony na poważny kryzys, który zagraża jego istnieniu i tożsamości oraz stawia go w fatalnym dylemacie egzystencjalnym, który jest niezwykle niebezpieczny i wyjątkowy w jego współczesnej historii. Ale nie ma obawy, ponieważ jest on żywym faktem w historii i ma swoją rolę i przesłanie, a także dlatego, że wszyscy Libańczycy uznają go za wolną, niezależną i ostateczną ojczyznę dla wszystkich jego mieszkańców, a świat uznaje go za kolebkę starożytnej cywilizacji, kraj pluralizmu oraz naród dialogu i współistnienia. “To więcej niż ojczyzna, to przesłanie wolności i pluralizmu zarówno dla Wschodu, jak i Zachodu. Obowiązkiem obywateli jest lojalność wobec tej najwyższej ojczyzny.”
13. Przesiedlenie Syryjczyków
– Jednym z głównych problemów stojących przed Libanem, oprócz pogorszenia sytuacji gospodarczej, finansowej i społecznej, jest przesiedlenie Syryjczyków, które nasila się z dnia na dzień. Wojna w południowym Libanie zwiększyła ekonomiczną, handlową, rolniczą, finansową i edukacyjną tragedię południowców w szczególności, a Libańczyków w ogóle, powodując przesiedlenie ich ludności i zakłócenie ich naturalnego cyklu życia.
– Ojcowie doceniają wysiłki bratnich i zaprzyjaźnionych krajów, aby zneutralizować Liban z regionalnych konfliktów. Odrzucają jednak pragnienie niektórych władz międzynarodowych, aby zatrzymać przesiedleńców na ziemi libańskiej, nie zwracając uwagi na tragiczne niebezpieczeństwa, jakie stwarza to dla Libanu.
14. Wybory prezydenckie
– W obliczu obecnej krytycznej rzeczywistości politycznej ojcowie uważają, że nie ma wyższego priorytetu niż wybór prezydenta republiki. Dlatego wzywają przedstawicieli do natychmiastowego wypełnienia konstytucyjnego i narodowego obowiązku i wybrania prezydenta, ponieważ bez niego nie ma ochrony konstytucji, nadzoru nad prawidłowym funkcjonowaniem instytucji państwowych, podziału władzy i ucieczki od politycznego, gospodarczego i finansowego paraliżu.
15. Proces oczyszczenia pamięci
– W obliczu tej niebezpiecznej rzeczywistości, a także ze względu na szeroką rolę narodową Bkerke i jego troskę o Liban, ojczyznę, przesłanie i model, ojcowie uważają, że konieczne stało się, aby nasz Kościół stanął z odwagą, śmiałością i pokorą przed historią, przed sumieniem i przed Bogiem, aby poprowadzić narodowy proces prawdziwego oczyszczenia pamięci, który wymaga krytycznego rachunku sumienia, skruchy, odpowiedzialności i przebaczenia, aby osiągnąć uczciwość i pokorę. Ojcowie ogłaszają utworzenie komitetu episkopatu złożonego z mądrych ludzi, który będzie pracował nad komunikacją ze wszystkimi libańskimi partiami, religijnymi i politycznymi, oraz przygotowaniem atmosfery do rozpoczęcia narodowego marszu w celu oczyszczenia pamięci.
Zakończenie
16. Na zakończenie ojcowie zwracają się do swoich dzieci rozproszonych po całym świecie i mówią im: “Prosicie nas, duszpasterzy, o żywe świadectwo w przeżywaniu naszej posługi duszpasterskiej na wzór Chrystusa. Słyszymy wasze krzyki i jęki, czujemy wasz ból i nie możemy zamykać oczu na wasze tragedie, nie możemy być głusi na wasze cierpienia, nie możemy zamieniać naszych serc w kamień, abyśmy nie pomogli komuś biednemu, choremu lub uciśnionemu. Kościół jest naszą matką, kochamy go i staramy się mu służyć wszystkimi dostępnymi nam możliwościami.”
17. Pomimo katastrofalnych warunków, które prowadzą do rozpaczy, mówimy Państwu, że mamy nadzieję w Panu Jezusie Chrystusie, który nie zawodzi. Nasz powód do nadziei jest wielki i jest widoczny w naszych młodych ludziach, naszych ojcach, naszych matkach, naszych kapłanach, naszych zakonnikach i naszych zakonnicach, którzy wspierają tych, którzy są niezłomni w swojej ojczyźnie lub rozproszeni po całym świecie i którzy są solidarni z nami, ich rodzinami i ojczyzną. Proszę się nie lękać, mówi nam Pan Jezus. Nasz Kościół jest silny przez Niego oraz przez naszą solidarność i jedność. Prośmy Boga, przez wstawiennictwo Maryi Dziewicy i wszystkich naszych świętych, aby uczynił nas posłańcami miłości, prorokami prawdy i budowniczymi pokoju.
