Wszelkie prawa zastrzeżone.
Z okazji święta patrona Zgromadzenia Libańskich Misjonarzy Maronitów, św. Jana Ewangelisty, członkowie zgromadzenia udali się 8 maja 1950 r. z wizytą do grobu o. Szarbela. Po nawiedzeniu grobu, niektórzy z nich weszli do pustelni, a przed wyjściem postanowili zrobić sobie pamiątkowe zdjęcie. Na dziedzińcu przed głównym wejściem do kościoła stanęli od prawej do lewej: nowicjusz Jusef Antun, kleryk Hanna Ghosn, chłopiec, który odwiedził pustelnię i brat Luis Jazbek, przed którym siedział zarządca pustelni, ojciec Elias Abi Ramia. Za aparatem fotograficznym był ojciec Butros Szalhub i brat Elias Nohra.
Następnego dnia, po wywołaniu zdjęcia, brat Elias zobaczył na pierwszym planie portret starego mnicha, z wyraźnie widoczną głową i białą brodą. Brat Elias skontaktował się z generalatem Zakonu Libańskich Maronitów, aby zdjęcie zostało dokładnie zbadane przez ekspertów w dziedzinie fotografii. Pokazano je również dziewięciu osobom, które osobiście znały pustelnika. Tych dziewięciu przysięgło, że zdjęcie starego mnicha na zdjęciu przedstawia ojca Szarbela.
Fotografia ma dwie cechy wyróżniające. Pierwszą jest fakt, że palce prawej ręki ojca Szarbela wyglądają nienaruszone, tak jak wtedy, gdy otwarto trumnę i odsłonięto jego ciało 22 kwietnia 1950 roku. Drugą jest to, że jego lewa brew jest bardziej łukowata niż prawa z powodu porażenia połowiczego, które dotknęło go przed śmiercią. Po przeprowadzeniu badań przez ekspertów od fotografii i pisemnym świadectwie brata Eliasa Nohry, potwierdzonym przez zaprzysiężonych naocznych świadków, udowodniono, że portret mnicha jest prawdziwy i przedstawia ojca Szarbela.
©Maronicka Fundacja Misyjna | صورة القدّيس شربل العجائبيّة (8 أيّار 1950)
