Wrocław – Polska. Dziś we Wrocławiu odbyła się wyjątkowa uroczystość, która zapisze się na kartach historii Kościoła katolickiego w Polsce. Diakon Fabio, wyświęcony na subdiakona w 2023 roku podczas obchodów 164. rocznicy święceń kapłańskich św. Szarbela, został wyświęcony na diakona przez arcybiskupa Selima Sfeira, delegata patriarchatu Kościoła maronickiego na Polskę. W swojej homilii arcybiskup podkreślił znaczenie tego wyjątkowego powołania.
Święcenia te odbyły się w Polsce z powodu decyzji patriarchy Kościoła maronickiego, który zadecydował o przeniesieniu ceremonii do naszego kraju w obliczu trwających konfliktów i napięć na Bliskim Wschodzie, w tym także w Libanie. Decyzja ta miała na celu zapewnienie bezpieczeństwa kandydatom do święceń i umożliwienie przeprowadzenia uroczystości w spokojnym otoczeniu.
Uroczystość rozpoczęła się od Mszy Świętej, podczas której arcybiskup Sfei zasiadł przed ołtarzem w katedrze, obok Ciała i Krwi Naszego Pana Jezusa Chrystusa. Rytuał święceń diakonatu, w którym uczestniczyli zgromadzeni wierni, składał się z czterech części.
Pierwszym etapem była prezentacja kandydata biskupowi. Następnie arcybiskup, patrząc z szacunkiem na Najświętszy Sakrament, nałożył ręce na głowę subdiakona, a potem na Ciało i Krew Chrystusa, wypowiadając długą modlitwę. W jej trakcie prosił Boga o łaskę Ducha Świętego dla nowo wyświęconego:
„O Panie, olśnij teraz swojego sługę i obdarz go łaską Twojego Ducha Świętego, napełniając go wiarą, miłością, świeżością i świętością; tak jak obdarzyłeś swoją łaską świętego diakona Szczepana, którego powołałeś do tej służby, spraw, aby z góry zstąpiła na niego Twoja pomoc, aby stanąwszy przed Twoim świętym ołtarzem z czystym sercem, otrzymał miłosierdzie w dniu sprawiedliwego sądu, bo Ty jesteś Bogiem miłosiernym i współczującym, Tobie należy się chwała i cześć, razem z Twoim Jednorodzonym Synem i Duchem Świętym, teraz i na wieki.”
Po ceremonii nałożenia rąk, biskup pobłogosławił nowego diakona i przedstawił go zgromadzonym wiernym i Kościołowi jako nowo wyświęconego diakona. Następnie biskup ubrał go w diakońskie szaty, symbolizujące widoczne powołanie, które otrzymał od Boga. Diakon Fabio został wezwany do służby wiernym, przysięgając wierność na Świętym Ołtarzu Boga, aby wielbić i czcić Trójcę Świętą oraz radować się z Świętego Przysięgi i Wierności Boga.
W dalszej części ceremonii, biskup wręczył nowemu diakonowi kadzielnicę, aby mógł okadzić ołtarz. Następnie przekazał mu Pismo Święte, które niesiono w procesji, a wierni wspólnie odśpiewali „Chwała na wysokości Bogu” po polsku. Po procesji, biskup i diakon przystąpili do świętych tajemnic, wspólnie wzywając Ducha Świętego nad Najświętszymi Sakramentami.
Kulminacyjnym momentem było umieszczenie przez biskupa Ciała Chrystusa na głowie diakona, recytując kolejne modlitwy:
„Panie, w Twoim miłosierdziu spraw, aby Twój sługa z szacunkiem przyjął Ciało i Krew Twojego umiłowanego Syna i pił kielich Jego świętej Krwi za Twój lud, który oczekuje dnia Twojego objawienia, aby być zaliczonym do owiec Twojej owczarni. Tobie dajemy chwałę, Jednorodzonemu Synowi Twemu i Duchowi Świętemu na wieki.”
Ceremonia zakończyła się instrukcją arcybiskupa dla nowo wyświęconego diakona, który stanął przed świętym ołtarzem Bożym i zgromadzoną wspólnotą wiernych. Wierni połączyli się w modlitwie, wyrażając wdzięczność za niezmierzoną miłość Chrystusa.
„Dziękujemy Ci, Panie, Jezu Chryste, za bezgraniczną miłość, którą nas obdarzyłeś. Wielbimy, błogosławimy i adorujemy Twoje Święte Imię, ponieważ ukazałeś nam swoje miłosierdzie, dokonałeś naszego odkupienia, znosiłeś poniżenie, aby nas wywyższyć, zjednoczyłeś nas, konsekrowałeś nas, wzbogaciłeś nasze ubóstwo, zaspokoiłeś nasze potrzeby i zamieszkałeś w nas przez Ducha Świętego. Prosimy Cię, Panie Boże, obdarz swojego sługę swoją łaską, aby w bojaźni Bożej i czystości służył na Twoim świętym ołtarzu. Niech nasz lud nieustannie Ci dziękuje, z radosnym sercem i miłością godną Twoich dzieci, i niech chwała wznosi się do Ciebie, do Twojego Ojca i do Ducha Świętego, przez całą wieczność. Amen.”
Dzisiejsze święcenia są nie tylko ważnym duchowym wydarzeniem, ale także świadectwem jedności i różnorodności w wierze katolickiej w Polsce. Decyzja o przeprowadzeniu święceń w Polsce, podyktowana trudną sytuacją w Libanie i innych częściach Bliskiego Wschodu, jest dowodem na solidarność i wsparcie, jakie Kościół maronicki okazuje swoim wiernym.
