Zapis imienia „Szarbel” zgodnie z polską uproszczoną transkrypcją orientalistyczną

Zapis imienia „Szarbel”

Imię „Szarbel” jest pochodzenia syriackiego (inaczej: syryjskiego, syro-aramejskiego). W transkrypcji i transliteracji wyrazów syriackich, podobnie jak arabskich (شربل), nie stosuje się w języku polskim francuskiego digrafu „ch” na opisanie głoski „sz”. W różnych językach transkrypcja tego imienia jest uzależniona od własnych norm:

łacina – Sarbelius,
francuski – Charbel,
angielski – Sharbel,
niemiecki – Scharbel,
czeski – Šarbel,
rosyjski – Шарбель,
nowogrecki – Σαρμπέλ.

Nie ma więc powodu, aby w Polsce to imię było zapisywane według francuskiej ortografii.

Komisja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów Konferencji Episkopatu Polski, po zasięgnięciu opinii arabistów i Zespołu Języka Religijnego Rady Języka Polskiego PAN, zdecydowała przyjąć zapis „Szarbel”. W związku z tym, imię Świętego Szarbela Machlufa będzie odtąd zapisywane w tej formie w kalendarzu liturgicznym i tym samym w księgach liturgicznych.

Dla przypomnienia, obchód Świętego Szarbela Machlufa (1828-1896 r.) w kalendarzu powszechnym (łacińskim) przypada 24 lipca, natomiast w kalendarzu ogólnopolskim 28 lipca. W kalendarzu maronickim jego święto przypada 23 lipca.

W Martyrologium Romanum pod datą 29 stycznia, występuje jeszcze jeden święty o tym imieniu – to św. Szarbel Edeski (zm. ok. 250 r.).

Podpisał ks. Jacek Nowak SAC
sekretarz Komisji
Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów KEP
________