Kim jesteśmy

Kościół katolicki ma dwie główne gałęzie, zachodnią (Kościół Rzymski) i wschodnią. W obrębie Kościoła Wschodniego działają cztery patriarchalne siedziby główne, które odegrały ważne miejsce w historii: Jerozolima, Aleksandria (Egipt), Antiochia i Konstantynopol. W obrębie Tradycji antiocheńskiej funkcjonują dwa ryty: syryjsko-zachodni i syryjsko-wschodni. Kościół maronicki należy do Kościołów Tradycji syryjsko-zachodniej, której językiem liturgicznym jest syriacki (syro-aramejski).

Kościół maronicki wpisuje się w bogatą tradycję chrześcijaństwa wschodniego, będąc jedną z najstarszych wspólnot w całym chrześcijaństwie. Kościół ten jest jedynym spośród wszystkich Kościołów Wschodnich, który na przestrzeni wieków pozostawał cały czas w pełnej komunii z Rzymem, pomimo ogromnie bolesnych doświadczeń. Co więcej, Kościół ten jest jedynym w swoim rodzaju w Kościele powszechnym w tym sensie, że wszystkie inne Kościoły katolickie [wschodnie] mają „równoległe” do siebie jeden lub więcej bliźniaczych Kościołów niekatolickich, a Kościół maronicki nie ma takiego.

Maronicka Fundacja Misyjna jest owocem wieloletniej pracy apostolskiej, która rozpoczęła się na świętych ziemiach Libanu. Jego Eminencja Patriarcha Kościoła Maronickiego, kardynał Bszara Butros Rai, odpowiadając na zapotrzebowanie wielu wiernych, podpisał Akt Zawierzenia dzieła apostolskiego Maronickiej Fundacji Misyjnej w Polsce na wyłączną służbę Kościołowi.  Kustosz relikwii świętych z Libanu przypomina nam o tym, mając na celu pomoc maronitom, zarówno w Libanie, jak i w Polsce. W ten sposób apostolat Fundacji działa na rzecz zbliżenia obu narodów. Dzieli się skarbami duchowości wschodniej, aby wszyscy „świadczyli o Bożej miłości, wznosząc owoce tego dzieła do Boga, jak woń miłą Panu” – jak czytamy w dokumencie Patriarchy.

Pan Bóg wybiera niektórych ludzi, aby w nadzwyczajny sposób przypominali światu o Jego istnieniu, Jego wszechmocnej miłości oraz nieskończonym miłosierdziu. Święci z Libanu – jak św. Szarbel, św. Rafka, św. Ne’metallah El-Hardini i bł. Stefan Ne’me – są jednymi z najbardziej znanych świętych na Bliskim Wschodzie. Budzą zachwyt i powszechne zdziwienie z powodu nadzwyczajnych cudów i znaków, które się dokonują za ich wstawiennictwem. Od wielu już lat obserwujemy szybki rozwój kultu tych świętych w całej Europie, a zwłaszcza w Polsce.

Dzisiaj, po długim okresie pracy apostolskiej, poprzez niezliczone projekty ewangelizacyjne i charytatywne, duchowni i świeccy, Polacy i Libańczycy, łączą się wspólnie w służbie Bogu i Kościołowi poprzez apostolską działalność Fundacji w Polsce. Czerpiąc swe siły z modlitwy, działania Fundacji mają na celu również wsparcie naszych braci i sióstr na Bliskim Wschodzie w ich codziennych zmaganiach.

Jesteśmy przekonani, że siłą Kościoła w każdym apostolacie jest prowadzenie wszystkich na drodze życia wewnętrznego w duchu soborowego nauczania o powszechnym wezwaniu do świętości. W tym celu Kościół poprzez swoich świętych pozostawia nam wspaniałe dziedzictwo. Zachowując jej pierwotną tożsamość, staramy się szerzyć autentyczną wschodnią duchowość katolicką maronicką, żyć nią i szerzyć ją zgodnie z okolicznościami i językiem każdej epoki, zachowując solidność nauczania oraz autentyczność liturgii i tradycji na Wschodzie jak na Zachodzie.

Misją Maronickiej Fundacji Misyjnej jest działać aby wspierać ludziom dotrzeć do kultury i tradycji pielęgnowany na Bliskim Wschodzie, a w szczególności z tradycji kościoła sui iuris maronickiego.