Kim jesteśmy

Kościół Maronicki wpisuje się w bogatą tradycję chrześcijaństwa wschodniego, będąc jedną z najstarszych wspólnot w całym chrześcijaństwie. Jest to jedyny spośród wszystkich Kościołów wschodnich, który na przestrzeni wieków nieprzerwanie pozostawał w pełnej komunii z Rzymem, mimo ogromnych trudności i bolesnych doświadczeń. Co więcej, Kościół Maronicki wyróżnia się w Kościele powszechnym tym, że w przeciwieństwie do innych Kościołów katolickich wschodnich, nie posiada on „równoległego” odpowiednika wśród Kościołów niekatolickich.

Kościół katolicki składa się z dwóch głównych gałęzi: zachodniej (Kościół Rzymski) i wschodniej, w której działają cztery patriarchalne siedziby historyczne: Jerozolima, Aleksandria, Antiochia i Konstantynopol. W ramach tradycji antiochenskiej istnieją dwa ryty: syryjsko-zachodni i syryjsko-wschodni. Kościół Maronicki należy do Tradycji syryjsko-zachodniej, a jego językiem liturgicznym pozostaje syriacki (syro-aramejski).

Kościół Maronicki w Polsce i rola Maronickiej Fundacji Misyjnej

Działalność Kościoła Maronickiego w Polsce oraz posługa jego duchowieństwa są możliwe dzięki wsparciu Maronickiej Fundacji Misyjnej, która odgrywa kluczową rolę w organizacji i funkcjonowaniu wspólnoty. Fundacja ta jest owocem wieloletniej pracy apostolskiej, zapoczątkowanej na świętych ziemiach Libanu.

Jego Eminencja Patriarcha Kościoła Maronickiego, kardynał Bszara Butros Rai, wychodząc naprzeciw duchowym potrzebom wiernych, podpisał Akt Zawierzenia Maronickiej Fundacji Misyjnej w Polsce, oddając jej misję na wyłączną służbę Kościołowi. W ten sposób apostolat Fundacji działa na rzecz zbliżenia obu narodów. Dzieli się skarbami duchowości wschodniej, aby wszyscy „świadczyli o Bożej miłości, wznosząc owoce tego dzieła do Boga, jak woń miłą Panu” – jak czytamy w dokumencie Patriarchy. Dzięki temu Fundacja nie tylko wspiera maronitów w Polsce, ale także przyczynia się do budowania więzi między Polską a Libanem, dzieląc się duchowym dziedzictwem chrześcijańskiego Wschodu.

Fundacja, wraz z duchowieństwem maronickim posługującym w Polsce oraz tymi, którzy otrzymują jej wsparcie, działa pod bezpośrednią jurysdykcją Arcybiskupa Delegata Patriarchy Kościoła Maronickiego na Polskę, który sprawuje nad nią pieczę zarówno w kwestiach duszpasterskich, jak i apostolskich. W zakresie spraw liturgicznych oraz relacji z Kościołem Rzymskokatolickim w Polsce Fundacja pozostaje również pod opieką Biskupa Rzymskokatolickiego delegowanego przez Konferencję Episkopatu Polski do spraw związanych z jej działalnością.

Misja

Pan Bóg wybiera niektórych ludzi, aby w nadzwyczajny sposób przypominali światu o Jego istnieniu, Jego wszechmocnej miłości oraz nieskończonym miłosierdziu. Święci z Libanu – jak św. Szarbel, św. Rafka, św. Ne’metallah El-Hardini i bł. Stefan Ne’me – są jednymi z najbardziej znanych świętych na Bliskim Wschodzie. Budzą zachwyt i powszechne zdziwienie z powodu nadzwyczajnych cudów i znaków, które się dokonują za ich wstawiennictwem. Od wielu już lat obserwujemy szybki rozwój kultu tych świętych w całej Europie, a zwłaszcza w Polsce.

Dzisiaj, po długim okresie pracy apostolskiej, poprzez niezliczone projekty ewangelizacyjne i charytatywne, duchowni i świeccy, Polacy i Libańczycy, łączą się wspólnie w służbie Bogu i Kościołowi poprzez apostolską działalność Fundacji w Polsce. Czerpiąc swe siły z modlitwy, działania Fundacji mają na celu również wsparcie naszych braci i sióstr na Bliskim Wschodzie w ich codziennych zmaganiach.

Jesteśmy przekonani, że siłą Kościoła w każdym apostolacie jest prowadzenie wszystkich na drodze życia wewnętrznego w duchu soborowego nauczania o powszechnym wezwaniu do świętości. W tym celu Kościół poprzez swoich świętych pozostawia nam wspaniałe dziedzictwo. Zachowując jej pierwotną tożsamość, staramy się szerzyć autentyczną wschodnią duchowość katolicką maronicką, żyć nią i szerzyć ją zgodnie z okolicznościami i językiem każdej epoki, zachowując solidność nauczania oraz autentyczność liturgii i tradycji na Wschodzie jak na Zachodzie.

Misją Maronickiej Fundacji Misyjnej jest działać aby wspierać ludziom dotrzeć do kultury i tradycji pielęgnowany na Bliskim Wschodzie, a w szczególności z tradycji kościoła sui iuris maronickiego.