Duchowość braci Massabki charakteryzuje się prostą wiarą, głęboko zakorzenioną w ich codziennym życiu. Nie byli kapłanami ani zakonnikami, ale świeckimi, w pełni zaangażowanymi w życie rodzinne, zawodowe i swoją relację z Bogiem. Ich pobożność była podobna do pobożności Świętej Rodziny: życie skromne i dyskretne, ale naznaczone intensywną i przeżywaną wiarą. Ich stałe zaangażowanie w modlitwę, uczestnictwo w sakramentach i miłość bliźniego są świadectwem duchowości dostępnej dla wszystkich chrześcijan, opartej na żywej i działającej wierze.
Bracia Massabki w pełni wcielili swoje chrześcijańskie powołanie, żyjąc jako świadkowie Chrystusa w zwykłych okolicznościach codziennego życia, a ich świadectwo zostało przypieczętowane męczeństwem. Ich wierność Chrystusowi przypomina nam o powszechnym powołaniu do świętości, skierowanym do wszystkich członków Kościoła, jak podkreślono w Konstytucji dogmatycznej Lumen Gentium Soboru Watykańskiego II: „Wszyscy są powołani do świętości”.
