Historia ta jest związana z Legendą o Abgarze i Płótnem z Edessy lub Mandylionu.
Według jednej z wersji Legendy o Abgarze, gdy król Abgar otrzymał Mandylion z cudownym odciskiem twarzy Pana (czyli Płótno Edeskie), trzymał go w złotej oprawie ozdobionej perłami i umieścił w niszy nad bramami miasta. Na bramie głównej nad ikoną kazał umieścić następujący napis: “O mój Boże, niech nie będzie zawstydzony żaden z tych, którzy pokładają w Tobie nadzieję”. Przez wiele lat mieszkańcy Edessy zachowywali pobożny zwyczaj kłaniania się przed Ikoną “nie ręką ludzką uczynioną” – Ajeriropoiētoz (άχειροποίητος) – przy wjeździe lub wyjeździe z miasta. Ale jeden z prawnuków Abgara, który później rządził Edessą, popadł w bałwochwalstwo. Postanowił usunąć ikonę z muru miejskiego.
W wizji Pan nakazał biskupowi Edessy ukryć swoją ikonę. Biskup udał się w nocy z kapłanami i diakonami, zapalił lampę naftową i ukrył obraz za pomocą deski i cegieł, aby nie został zbezczeszczony.
Minęło wiele lat i ludzie zapomnieli o tym. Ale w roku 544, kiedy król Persów Kosroes I oblegał Edessę, a położenie miasta wydawało się beznadziejne, Najświętsza Maryja Panna, Matka Boża, ukazała się biskupowi Eulaliusowi (lub Ewelajosowi) i poleciła mu wyjąć ikonę z zapieczętowanej niszy, i w ten sposób uratować miasto przed wrogiem. Po otwarciu niszy biskup znalazł, ku swojemu wielkiemu zaskoczeniu, Ajeriropoiētoz (άχειροποίητος); Ponadto, wciąż paliła się lampa naftowa pozostawiona przez jego poprzednika, który ukrył ją w ścianie, a dla większej radości, na płytce ceramicznej zamykającej niszę, odtworzono kopię ikony, którą nazwano Keramion (Κεραμειών), czyli Święta Ceramika.
Jedna z wersji mówi, że Święty Keramion (Κεραμειών) został przywieziony do Hierapolis przez cesarza bizantyjskiego Nicephorusa II Phocasa (ok. 912 – ok. 969) w październiku 966 r. przed oblężeniem Antiochii, a następnie 24 stycznia 967 r. przewieziony do Konstantynopola.
Inna wersja mówi, że pochodzenie Keramionu (Κεραμειών) miało miejsce w czasach Jezusa Chrystusa, kiedy to Ananiasz, który wracał z tkaniną z odciśniętym obliczem Pana, umieścił ją między dwoma upieczonymi kaflami, aby chronić ją podczas podróży, a kiedy je odsłonił, aby dostarczyć tkaninę królowi Abgarowi, w cudowny sposób pojawiła się ikona odtworzona na kaflu. Płytka została przewieziona do Gruzji, aby ukryć ją przed ikonoklastami, następnie do Hierapolis, a potem do Konstantynopola przez Mikołaja II Fokasa, który kazał umieścić ją w kościele Blanquerna w złotej skrzyni ozdobionej kamieniami szlachetnymi, a następnie przenieść do kościoła Wszystkich Świętych. W XI wieku został umieszczony obok Mandylionu w Kaplicy Pharo w Wielkim Pałacu Konstantynopolitańskim, gdzie był eksponowany w złotej kapsule zawieszonej pod sufitem na srebrnych łańcuchach. Po splądrowaniu Konstantynopola przez frankijskich krzyżowców (1204 r.) przeszedł do historii.
Istnieje również wersja zebrana przez Francuza Roberta de Clari, który był jednym z żołnierzy biorących udział w złupieniu Konstantynopola w 2014 roku, która opowiada o tym, jak cudowny obraz został przeniesiony z tkaniny na płytkę: Pan ukazał się mężczyźnie i odcisnął swoją twarz na chustce, którą miał na sobie. Mężczyzna schował chusteczkę pod garnkiem, a obraz został wydrukowany na ceramice. Ale ta historia nie dotyczy obrazu Edessy (Guscin, 2003).
GUSCIN, Mark, «La Síndone y la imagen de Edesa, investigaciones en los monasterios del Monte Athos (Grecia)», Revista CES Linteum 34, (enero-junio 2003) (recuperado de http://www.sabanasanta.org/archivosiconos/sindoneedesamarkguscin.pdf); PROCOPIO DE CESAREA, Historia de las guerras. Libros I-II, traducido por GARCIA ROMERO, F. A., Madrid: Biblioteca Clásica Gredos 280, 2015; SEGAL, J. B., Edessa, ‘the Blessed City’, USA: Gorgias Press, 2005; The Chronicle of Joshua the Stylite, composed in Syriac A.C. 507, TIXERONT, L. J., Les Origines De l’ Église d’ Édesse et La Légende d’ Abgar, USA: Gorgias Press, 2012.
