Mszał Maronicki

W sercu chrześcijańskiej tradycji znajduje się połączenie z Bogiem, które w wielu kulturach i społecznościach jest odzwierciedlane w różnych formach i rytuałach. Jednym z tych dawnych wyrazów wiary jest liturgia maronicka, teraz dostępna po polsku.

Liturgia maronicka, jedna z najstarszych w Kościele, jest bogactwem duchowym wypełnionym głębokimi symbolami i znaczeniami: “Uczyń nas godnymi, Panie Boże, by nasze ciała zostały uświęcone przez Twoje Święte Ciało i by nasze dusze zostały oczyszczone przez Twoją Krew niosącą przebaczenie. Niech nasza komunia będzie na przebaczenie naszych grzechów i nowe życie. Panie nasz i Boże, Tobie chwała na wieki.” Te słowa z liturgii anafory świętego Jana Marona oddają istotę naszej relacji z Bogiem i zbliżają nas do dążenia do świętości. Człowiek, w swoim dążeniu do świętości, szuka przebaczenia i oczyszczenia, a ta liturgia stanowi most do tego duchowego doświadczenia.

Liturgia maronicka, jedna z najstarszych w Kościele, jest bogactwem duchowym wypełnionym głębokimi symbolami i znaczeniami. W znaczącym momencie dla polskiego chrześcijaństwa, Jego Eminencja Kazimierz Kardynał Nycz, metropolita warszawski, zatwierdził tłumaczenie Mszału według obrządku Syryjsko-Antiochijskiego Kościoła Maronickiego. To historyczne zdarzenie otwiera przed Polakami skarbnicę duchowego bogactwa Kościoła Maronickiego.

Przez wieki, Święta Liturgia była centralnym punktem życia chrześcijańskiego, środkiem, przez który Bóg dotrzymuje obietnicy bycia wśród nas. Teraz, dzięki tłumaczeniu, polskojęzyczni maronici i inni wierni mają okazję do głębszego zrozumienia i doświadczenia tej tradycji.

W hołdzie dwóm wybitnym duchownym, księdzu Arcybiskupowi Salimowi Sfeirze oraz księdzu Biskupowi Andrzejowi Siemieniewskiemu, którzy przyczynili się do powstania tego tłumaczenia. To monumentalne dzieło stanowi nie tylko wyraz szacunku dla tradycji maronickiej, ale też tworzy most łączący różnorodne kultury w jednym, uniwersalnym credo.

W kontekście procesu tłumaczenia, Komisja Liturgiczna Maronickiej Fundacji Misyjnej odegrała kluczową rolę. Specjalne uznanie za ich nieoceniony wkład należy się dr Bartłomiejowi Grysio oraz Profesorowi Michałowi Abdallahowi.

Przedstawiona praca liturgiczna stanowi hołd wobec Najświętszej Maryi Panny, Matki Bożej, oraz wybitnych postaci świętych tradycji maronickiej. Całość dzieła dedykujemy chwale Trójcy Przenajświętszej: Ojca, Syna i Ducha Świętego, ufając w ich wstawiennictwo.

Jedno jest pewne: oficjalne uznanie liturgii maronickiej w Polskim tłumaczeniu stanowi nowy rozdział w duchowym życiu Polski, wzbogacając je o skarby starożytnej tradycji.